Pierwszy budynek olsztyńskiego Dworca Głównego wybudowano w 1872 roku na obrzeżach miasta. Jego budowa była związana z powstaniem linii kolejowej łączącej Toruń z Wystrucią (obecnie Czerniachowsk).

 W nocy z 17 na 18 lutego 1945 dworzec spłonął po zajęciu Olsztyna przez Rosjan. Przebudowa i modernizacja zniszczonego budynku zakończyła się w 1948 roku. Kształt nowego dworca odbiegał od poprzedniego.

 Po dwudziestu latach obiekt rozebrano i w 1971 roku postawiono nowy gmach. Ze względu na dynamiczny rozwój miasta i przyrost mieszkańców zdecydowano się na budowę większego obiektu.  Nagły przyrost liczby ludności związany był z rozwojem olsztyńskiego przemysłu z dominującą rolą Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych (OZOS). Równocześnie zaczął rozwijać się również ruch turystyczny na Warmii i Mazurach. Modernistyczny budynek wedle projektu Zygmunta Kłopockiego z uchodził za obiekt nowoczesny i elegancki, „wizytówkę miasta wojewódzkiego”. Wzniesiono go w formie dwóch hal połączonych w budynek o rzucie w kształcie litery „L”; po jednej dla PKP i PKS, którym towarzyszył też jedenastokondygnacyjny wieżowiec biurowy. Obecnie mało kto pamięta, że dworzec był nowoczesnym i reprezentacyjnym obiektem, który wyglądał naprawdę efektownie. Dworzec nigdy nie został wpisany do rejestru zabytków.